Gulbenkian: Čudesna priča o Jermenu iz Istanbula koji je od Sovjeta kupio blago Ermitaža i zaveštao ga Portugalu

Noćni TAP-ov let Beograd – Lisabon. Moje treće putovanje u Portugal i prvi put pažnju mog oka okupiralo je jermensko prezime ispisano na ekranu ispred mog sedišta: Calouste Gulbenikian Museum.

Ko je bio Calouste Sarkis Gulbenkian? Rođen je 1869. u bogatoj jermenskoj porodici u Konstantinopolju, današnjem Istanbulu. Njegov otac bio je bogati trgovac naftom pa je nije bilo iznenađenje što je poslao sina u London na King’s College da studira „petroleum engineering“.

Gulbenkian 1896. napušta Konstantinopolj nakon Hamidijskog masakra 1895., jednog od brojnih pogroma Jermena u Otomanskom carstvu. Odatle odlazi u Kairo gde upoznaje mnoge uticajne kontakte koji će ga za nekoliko godina učiniti najuspešnijim naftnim magnatom „Starog sveta“ i jednim od najbogatijih ljudi svog vremena čija se imovina pred smrt 1955. procenjivala na 840 miliona dolara, što je ekvivalent današnjem desetostrukom iznosu.

Bio je poznat po nadimku „Mr. Five Percent“ zbog svog udela u velikom broju naftnih kompanija širom sveta. Ostala je upamćena njegova izreka: „Bolje malo parče velike pite nego veliko parče male!“

Svoje orgomno bogatstvo Gulbenkian je dvadesetih godina počeo da troši na kupovinu brojnih umetničkih dela. Čuvena je njegova akvizicija slika iz riznica Ermitaža kada su Sovjeti rešili da prodaju deo nacionalnog blaga kako bi došli do “čvrste valute” i nafte, preko potrebne za ubrzanu industrijalizaciju koju su proklamovali u svom prvom „Petogodišnjem planu“.

Njegova trospratna pariska kuća u Avenue d’Iéna bila je krcata umetničkim delima od podruma do krova. Kao naturalizovani državljanin Ujedinjenog kraljevstva, Gubenkian je poklonio deo svoje kolekcije londonskoj National Gallery a nekoliko egipatskih statua i – British Museumu.

Nakon nemačkog ulaska u Pariz u leto 1940, povlači se sa francuskom vladom u Viši gde će kao ambasador Irana sarađivati sa Petenovim kolaboracionističkim režimom što je bilo dovoljno da ga Britanci proglase “neprijateljem saveznika” i zaplene svu njegovu imovinu u Velikoj Britaniji.

Razočaran, Gulbenkian napušta Francusku krajem 1942. i nastanjuje se u “neutralnom” Portugalu kojim je vladao diktator Salazar. Tu, u Lisabonu, u apartmanu luksuznog Aviz Hotela, proveo je svojih poslednjih 13 godina, sve do smrti 1955. godine.

Nakon njegove smrti ustanovljena je Fondacija koja je osnovala Calouste Gulbenkian Museum u kojem su pohranjena basnoslovna umetnička dela iz njegove kolekcije: od antike, preko sjajnih komada islamske umetnosti, do holandskih majstora i imena kakvi su Renoar, Mone i Dega.

Jermen, rođen u Istanbulu, britanski državljanin, građanin Pariza, kupac ruskog umetničkog blaga, ambasador Irana i na kraju rezident lisabonskog hotela – čudesna biografija koja je obeležila drugu polovinu 19. i prvu polovinu 20. veka.

Robert Čoban

Rođen 27.7.1968. u Baču (Vojvodina, Srbija). Srednju školu završio u Bačkoj Palanci, Pravni fakultet studirao u Novom Sadu. Od 1990. radi kao novinar – u početku kao novosadski dopisnik beogradskih “Večernjih novosti”; zagrebačke “Arene”, sarajevskih “Naših dana”. Sarađuje i u magazinima “Vreme” i “Stav”.

1992. sa grupom studenata obnavlja izlaženje studentskog mesečnika “Index”. Posle dva broja sledi smena celokupne redakcije i pokretanje magazina “Nezavisi Index” koji će kasnije 1993. promeniti ime u “Svet” iz kojeg je nastala izdavačka kuća Color Press Grupa.

Danas na čelu Color Press Grupe najvećeg izdavača magazina u regionu sa kompanijama u svih 6 republika – 110 magazina, 25 internet portala i preko 80 konferencija i festivala godišnje.

U porfoliju kompanije pored domaćih (poput magazina “Lepota i zdravlje”, “Svet”, “Pošalji recept”, “Lekovito bilje” itd) nalaze se i brojni licencni brendovi: “The Economist”, “Hello!”, “Gloria”, “Story”, “Star”, “Lisa Moj stan”, “Hausbau”, “Brava Casa”, “Bravo”, “Alan Ford”, “Grazia”, “La Cucina Italiana”, “Auto Bild” i brojni drugi.

www.color.rs